Την Πέμπτη 29 Φεβρουαρίου 2024 οι μαθητές και οι μαθήτριες της Ε τάξης, παρακολούθησαν στο Εργατικό Κέντρο Σπάρτης τη θεατρική παράσταση «Τα ψηλά βουνά».
Τα ψηλά βουνά το αθάνατο αριστούργημα του νεοέλληνα συγγραφέα Ζαχαρία Παπαντωνίου,που έμεινε χαραγμένο στη μνήμη χιλιάδων Ελλήνων μαθητών , χάρη στη ζωντανή του γλώσσα και στην απλή αφήγηση. Μια μεγάλη θεατρική παραγωγή, πλαισιωμένη από παλιούς και νέους έμπειρους επαγγελματίες ηθοποιούς με προσεγμένα σκηνικά - κοστούμια και πλούσια μουσικά ακούσματα από την ελληνική παραδοσιακή μουσική και από έργα μεγάλων ελλήνων μουσουργών.
Τα Ψηλά Βουνά, είναι ένα έργο που αφηγείται την ιστορία μιας ομάδας παιδιών που περνούν τις καλοκαιρινές διακοπές μόνα τους (αλλά με την άδεια των γονιών τους ), στα βουνά της Ευρυτανίας. Με την παρότρυνση του δασκάλου τους ανεβαίνουν στο βουνό, μακριά από τις ανέσεις και την ασφάλεια του πατρικού σπιτιού. Οργανώνουν μια μικρή κοινότητα που ο καθένας έχει τις δικές του αρμοδιότητες και αυτός ακριβώς ο καταμερισμός εργασίας, αποτελεί γι’ αυτά ένα πρώτο είδος ανάθεσης κοινωνικών ρόλων. Μέσα στις ομορφιές της φύσης, μαθαίνουν τη ζωή του βουνού, και τη χρησιμότητα του, τις συνήθειες των ανθρώπων και των ζώων, τις λαϊκές παραδόσεις και τους μύθους. Το έργο εξυμνεί το ομαδικό πνεύμα, την αλληλεγγύη, τον αλληλοσεβασμό και την αγάπη. Τα παιδιά μαθαίνουν να ξεπερνούν με θάρρος και ωριμότητα τις δυσκολίες της ζωής , μέσα από τη συνεργασία και την αλληλοεκτίμηση. Το επιπλέον γεγονός ότι γίνονται «δάσκαλοι» για το μικρό τσοπανόπουλο που διψάει για μάθηση, τους κάνει και συνειδητοποιούν την ανεκτίμητη αξία της μόρφωσης. Το ταξίδι και η παραμονή των παιδιών στα Ψηλά Βουνά, δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια διαδικασία μύησης στην ενήλικη ζωή και στην αυτογνωσία.
Τα Ψηλά Βουνά αποτελούν μια παράσταση νοσταλγίας και κοινωνιολογικού προβληματισμού, με βαθιά παιδαγωγική αξία, που αφήνει το στίγμα της με τα στοιχεία μίμησης και παντομίμας, με τα παραδοσιακά τραγούδια, με τη χρήση ντοπιολαλιάς, με τις λαϊκές ιστορίες, τους μύθους και τις παραδόσεις. Το δάσος χωρίς τον άνθρωπο μπορεί να υπάρχει , ο άνθρωπος όμως χωρίς το δάσος δεν μπορεί να ζήσει.
